Coralie Nazabal : Òc & Fòlk
Punts d’interrogacion de Coralie Nazabal, que sortiguèt al mes de junh, m’acompanhèt l’estiu tot. Mas rasseguratz-vos : se l’avètz mancat per las vacanças, farà una excellenta benda originala de la dintrada et de la tardor. Coralie Nazabal sortís aquí lo seu primièr disc e çò segur es qu’es a s’installar durablament dins lo nòstre paisatge musical.
Un còp èra un showcase d’una cantairitz gascona. Èrem al mes de junh, dins una matinala de Ràdio País. La vidèo, bravament partejada suls malhums socials, nos espantèt, la descobèrta de l’album confirmèt aqueste primièr sentit. Una votz suava, pregonda e cargada d’un vam irresistible cavala sus una musica fòlk que renegarián pas Joan Baez nimai lo Francis Cabrel. Lo vent de libertat que bufava autres còps sus l’isla de White o lo Larzac farga l’èime d’aqueste album, e aquò s’explica aisidament : son los mots ! Los tèxtes nasquèron de la pluma del poèta lanusquet Miquèu Baris, que Punts d’Interrogacion es tanben lo nom d’un recuèlh de poèmas seu, publicat en 1972.
Un album coma un viatge pel temps, amb sa musica compausada gaireben 50 ans après las paraulas. Es lo rescontre inesperat d’un tèxte e de la seuna interprèta, dels espèrs e dobtes d’un autor de las annadas 70 amb la realitat e las emocions d’una artista jove d’uèi. L’interprèta e compositritz s’apoderèt meravilhosament los mots, coma se foguèsson estats escrits per ela. Comencèt de metre en musica los poèmas de Miquèu Baris tre 2013, s’agís doncas d’una òbra de longa que la fabricacion d’aqueste disc, tanplan coma lo trabalh d’una equipa formada per l’acordeonista Jonathan Martel (campion de França d’acordeon), lo guitarrista Bertrand Leiris e Serge Bianne l’engenhaire del son de l’estúdio d’Aturri (Moguerre), que portèt tanben sa pata e sa pèira. Coralie confirma lo bon debanament de la creacion : « Lo Miquèu que m’a balhat una libertat totala, a cada cançon, que presentavi la musica tà aver la soa aprobacion e qu’èra content a cada còp ».
La man lhevada e Dens dètz ans, dens vint ans o dens trenta demòran segurament los imnes de l’album, doas cançons qu’òm voldriá cantar a l’entorn del fuòc amb los amics o per de protèstas, son cargadas de l’esperit desinvòlte e militant de las annadas 70 e fan rampèl de las cançons de Martí o de Mans de Breish.
Mas Punts d’interrogacion parla tanben d’amor, e d’un biais remirable, un tròç coma Vien, ditz me los mots qui cantan, vos daissarà pas escap tant l’emocion i es fòrta. La cantaira se vòl aquí mai escura, mai intima dins son biais de cantar, « lo tèxte qu’ei hòrt, fin finau qu’ei la cançon de la quau soi la mei contenta » çò ditz.
L’album sancèr es coerent e s’escota còp sec e d’un sol lanç, mas Que cerqui la vertat se destria del demai del disc, un tròç pel quin Coralie ensagèt mantuna orquestracion ; per ela es lo tròç « lo mei espurat, un chic en suspension e plan en acòrd dab lo títol de l’album » e pensa « qu’aquesta canta ei la sintèsi d’aquestas interrogacions ».
Pas de dobtes de servar aquí, Punts d’interrogacion es una vertadièra e primièra capitada, un disc que vos arrapa per tripas e còr, e Coralie Nazabal coma Miquèu Baris vos menan a bèl plaser entre melancolia e estrambòrd, dobtanças… e qualques certesas tanben.
Punts d'interrogacion
Coralie Nazabal
12€
