“Aubrir camin a la poesia femenino contemporanea, restaurar la beutat e la valor deus sentiments, tornar posicionar la paraula poetica en la mia lenca”. Dab aqueths mots Paulina Kamakina qu’ahorteish la soa volontat de perseguir un camin poetic dijà plan aviat, quan seré lo son purmèr recuelh. Poèmas de tèrra, de lenca, d’arbes e de còr amuishan un estacament aus lòcs, a las sasons, a las personas qui demoran, e deishan sórder la malenconia doça de çò qui n’am pas sabut reténer. L’òbra qu’ei illustrada, de quan en quan, per telas de la pintra Marie-Christine Juston.