Lou Dalfin, punk-trad de las valadas occitanas

Se daubuns e cantan « toujours debout, toujours vivant » en lenga administrativa, que n’i a un de qui poderé cantar aquò en occitan, qu’ei lo noste Sergio Berardo « nacionau » !

Cada sortida d’un disc de LOU DALFIN qu’ei ua petita susmauta au hons deu men còr : la prima que torna, los vint ans, las bombas, los poggòs enrabiats, la cervesa de qui pèga a las cauçuras, e la votz tròp macada de cridar ua cultura « enterrada viva », com ac auré dit lo Bernard Manciet.

Sense lo mendre dobte, LOU DALFIN qu’ei a l’Occitània çò que THE POGUES e son a l’Irlanda : musicians tradicionaus estacats a la tasca dab ua amna de punk, e de qui cultivan lo paradòxa de hèr ua musica pròcha de la varietat quauques còps ! Per contra, non gausarèi pas aquiu de hèr un comparèr entre las capacitats de Shane Mc Gowan e de Sergio Berardo en çò qui concerna la pintèra, mes lo Shane que deu totun avéder un avantatge pro consequent…

E atau naviga lo batèu LOU DALFIN dempuish 34 ans, lo còr tot plen d’energia, dab lo vam d’un pòble de qui’s vòu pas carar ! E tostemps sostenguts peus enrabiats, e mespresats peus elitistas : mes praube de tu, òm pòt pas a l’encòp avéder la camisa de qui put a la sudor e hèr la parada laguens los conservatòris. La hèsta qu’ei com çò d’aute : qu’ei un ahèr d’especialistas.

LOU DALFIN qu’acompanha la nosta existéncia, l’arríder aus pòts, com un amic vielh de qui demora luenh de noste.

Lo darrèr disc qu’ei de bona tenguda, dab la collaboracion notadament de MADASKI, musician e timon d’AFRICA UNITE.

Mes se voletz entrar de com cau laguens l’univèrs d’aqueth grop originari de la Valadas occitanas d’Italia, que v’aconselhi d’escotar lo « live » Ràdio Occitània Libra, enregistrat enas ancianas usinas Fiat de Torino en 1994 dab lo grop de ròck SUSTRAIA. De qué segotir soviers aus trentenaris entecats de ròck com jo.

Alavetz, se voletz passar un moment de deliri, que’vs cau véger sustot Lou Dalfin sus l’empont : aquera formacion qu’ei abans tot un grop d’empont, lavetz, ne’vs cau pas esitar de partir en passejada entà seguir la còla de Sergio Berardo, non seratz pas jàmes decebuts.