A mièg camin
A mièg camin
Sèm del Sud e sèm del Nòrd ! Sèm al sud del Nòrd e al nòrd del Sud ! Es un pauc complicat d’èstre occitan, d’èstre a mièg camin entre lo Nòrd e lo Sud. Lo 45en parallèl passa per Bordèu e sèm donc vertadièrament al mièg entre pòle e equator. Es per aquò que d’unes còps es un pauc complicat de saber se sèm de nordistas o de sudistas. Sèm tot a l’encòp. Nos cal avisar de pas jamai negligir l’un o l’autre, de pas negligir lo Nòrd al profièch del Sud. Es una causa que foguèt sovent reprochada a l’occitanisme. Pasmens, avèm besonh dels dos e Lemòtges es una partida de nòstre Nòrd. Lo Lemosin es nòstre tanben per nosautres occitans. A tal punt que, o sabètz, longtemps la lenga occitana foguèt apelada lenga lemosina. I aguèt los trobadors, i aguèt de personatges famoses e i aguèt d’episòdis grands de resisténcia.
Donc es normal que ÒCtele faga l’esfòrç necessari per anar sovent rodar en Lemosin. A Lemòtges i avèm fait d’emissions e de reportatges en quantitat, e ne farem mai.
Faguèrem lo D’Òc show a la BFM de Lemòtges, puèi T’òc T’òc, Espòrts d’Aquí e Òckay, tanben rodats a Lemòtges e dins lo ròdol. I avèm trobat de monde que parlan la lenga. I avèm trobat de monde que fan de poesia, de literatura, de musica, que vivon lor occitanitat « nordica ».
Son los occitans del Nòrd, coma i a los occitans del Sud ; an en comun la lenga, la cultura.
Avèm besonh lo Nòrd e lo Sud e avèm besonh d’anar de Lemòtges a Pau, de Baiona a Ussèl.
Sabèm encara que Lemòtges es lo Lemosin quitament se d’unas reformas territorialas vòlon far d’aquel territòri una partida d’una Novèla Aquitània que mescla territòris de lenga occitana dins sa diversitat e territòris de lenga d’oïl e que nos sembla, còps que i a, un pauc artificiala.
Un mèdia dessenha sovent un territòri, li dona sa justificacion, sa legitimitat. ÒCtele assaja de far aquò modèstament. Perdrem pas lo Nòrd ni lo Sud.
