Vau al mercat a Sarrasin

Quan èri mainat, qu’escotàvi plan sovent ua radiocaisheta de Pierre Perret a nosta. Ua radiocaisheta tota poirida, perduda au bèth miei deus discs « 45 torns » de Charles Trenet, Michel Sardou, Henri Genès o enqüèra Marcel Amont.

Com un ase, que demorèi annadas e annadas a escotar la canta Castelsarrasin, sense contextualisar frasas au bèth miei, com « vau al mercat al Sarrasin », « Te vas negar, fas atencion ». Aqueras frasas au bèth miei d’aquera mar de mots en francés que’m tornejavan en cap quauque còp, dab la sensacion de compréner ua lenga estrangèra. Pensavi mèma qu’èra espanhòu, entà díser la vertat.

Non soi hilh d’arrís, non sorteishi pas de Calandreta, e que soi estat a l’escòla deus « despatolhaires » : a nosta, que m’a calut laurar. Laurar entà compréner l’existéncia de l’auta lenga, e que m’a calut temps entà compréner. Compréner qu’aqueras frasas aurén podudas estar ditas per la mair-bona a Labatut. Compréner tanben que los Trenet, Genès, Amont e Perret èran monde de nosta.

Tiò, los senhors de la canta francesa (au despart de Brel e Gainsbourg) que son tots gessits (o assimilats) au territòri occitan (lo vertadèr, pas lo de qui ei adara sosmetut a França) : Marcel Amont de Biarn, Henri Genès de Tarba, Charles Trenet de Narbona, Bobby Lapointe de Pesenàs, Brassens de Sèta e Léo Ferré de Monega.Quin paradòxa, totun…

Las annadas que son passadas : n’escoti pas mes la radiocaisheta de Pierre Perret, e los discs deu provençau Michel Sardou que son tots partits au huec dempuish bèra pausa. Mes los soviers que’t gahan quauque còp, que tornèi a la hont l’aute dia en tot escotar lo disc navèth Au café du canal, en auròst a Pierret Perret, miat peus Ogres de Barback dab lo sosteng deus hòrts deu cantaire tostemps en vita e de qui sembla en bona fòrma. E quina suspresa de tornar escotar aquera famosa canta Castelsarrasin, sense lo cracadís de la radiocaisheta, cantada per Olivia Ruiz, Mouss e Hakim (Zebda), mes tanben dab las e los deu grop Lo Barrut.

Aquera version qu’ei remirabla : au delà de la preséncia hòrta de la lenga nosta, l’interpretacion qu’ei fina, e que i a hèra d’emocion de qui sorteish d’aqueth tèxte de qui hè rebat a la canta de Trenet Mes jeunes années. Felicitacions a Lo Barrut tad aquera prestacion estonabla e de qualitat. Que soi cajut de cuu.

Per contre, la version de Tonton Cristobal signada de Massilia Sound System qu’ei, segond jo, ua catastròfa intersiderau. Dètz ans a, qu’avèn dejà mancat la loa contribucion sus lo best-of de Ludwig Von 88 dab la canta Oui-Oui, mes aquiu los mots que’m mancan… dilhèu que caleré hèr com Tonton Cristobal, e calmar-se sus la marihuana.

De faiçon mes globau, aqueth auròst a Pierre Perret qu’ei de bona tenguda, qu’arretrobam aquiu tota la sensibilitat e l’umor d’aqueth artista de qui, dilhèu a maugrat d’eth, m’a aidat a tornar préner lo hiu de la mia identitat.