Non seratz pas shens n’aver entenut a parlar. Ua pèça qui liga ua òbra màger dera literatura francesa, la lenga occitana, e… lo Japon.

Quan me digón bèth dia : “Vè’t a véder Cyrano, que’n preneràs plen los uelhs, las aurelhas e l’esperit”, n’èran pas topins de hum ! E per estar previengut, b’estoi susprés : lo Cyrano qu’èra aquiu, vestit de samorai e prosejant en gascon davant tablèus vius de las colors pergondas qui’m contavan ua istoèra qui tots e coneishem.

L’espectacle Cyrano, de la companhia Hecho en Casa, que’u v’aconselhi. De mei, que’u ve podetz véder en mantuas lengas, si’vs vaga, e si ve’n pren la gana. E òc, l’espectacle que’s jòga en occitan, mes tanben en francés, espanhòu e basco, e qu’ei estat arrepresentat peus quate camins deu monde.

Alavetz, que’vs dobtatz plan que’vs conti tot aquerò non pas sonque tà har reclama tà l’espectacle, mes tanben tà las duas emissions qui hasom ad aqueth parat, entà v’envitar a descrobir çò que las actoras e los contributors deu projècte e n’an a díser.

Alavetz, bèth dia de ploja, en lòc de’vs devejar suus hialats sociaus, orbitz lo vòste navigator, picatz octele.com, e hurgatz peu programa “Eveniments”. Que i troberatz duas emissions : Cyrano sus l’espectacle, e Cyrano – Un dia au teatre sus las repeticions.

Que troberatz, solide, tot un hèish d’autes eveniments hòrt interessants qui dilhèu e poderatz espiar, mes purmèr, goeitatz un drin au Cyrano.