Director, amb Mistral, del jornal L’Aiòli de 1891 a 1899, majoral del Felibritge en 1905, fondator e mèstre d’òbra de la Nacioun Gardiano a la començança del sègle XX, Folco de Baroncelli-Javon dich « lou Marquès » (1869-1943) es nascut a-z-Ais de Provença dins una familha de la bona societat, eissida d’exiliats florentins del temps dels Medicis.
Ne legir maiEmplegat al PLM (París-Lion-Marselha) puèi jornalista, autor de poesias dins l’Armana cevenòu (1874-75) e l’Armana de Lengadò (1876), Albert Arnavielle venguèt majoral del Felibritge tre 1876 : i aguèt de facto una plaça bèla coma representant de la sensibilitat (ultra)catolica e monarquista ; es un biais de besson drechièr de Louis-Xavier de Ricard, que tenon en comun plan d’idèas… decentralizatritz.
Ne legir maiImpossible de parlar de Nissa sensa parlar dei simbòlos feminins. De la Ratapinhata, simbòlo de la nuèch e de la maternitat, a Catarina Segurana, celebra bugadièra, figura de la resisténcia que combatèt embé la sieu maçòla li armadas de Francés 1er e Barbarossa, amiral de Soliman lo magnific.
Ne legir maiMarcelle Drutel, nascuda a Marselha (1897) e defuntada a Tolon (1985), se prenguèt per nom de pluma l’Aubanelenco, en omenatge a Teodòr Aubanèu, que partejava amb ela un cèrt gost per una poesia carnala, quitament se totes dos se disián catolics fervoroses.
Ne legir maiNascut a Sòs (Òlt e Garona) lo 27 d’abril de 1874, defuntat a Sòs lo 19 de mai de 1909. Aquel filh d’Albret coneguèt una enfança e una joventut mondina (son paire èra perceptor e demorava carrièra Reiala, al pè de Sant Sarnin), mas totjorn tornèt en tèrra gascona.
Ne legir maiQuand pensam a « benda dessenhada », imaginam lo mai sovent ‘na pagina, sonada « plancha », compausada de quauquas casas de dessenhs dins las qualas se pòt trapar dau texte, emb lo mai sovent ‘na dimension comica. Mas si zo prenem au sens large, l’emplec d’un imatge o dessenh au quau ven s’apondre un texte se podriá considerar coma ‘na benda dessenhada, o au mens s’i comparar… Anatz viste compréner perqué vos presente los afars entau.
Ne legir maiJosèp Salvat nasquèt a Rivèlh (dins lo pèmont dels Pirenèus audencs) lo 8 de novembre de 1889, moriguèt lo 29 de decembre de 1972 a Surban (Arièja). La siá familha fa partida de la pichòta paisanariá catolica : s’i « balha » de bon grat un o mai d’un enfant a la Glèisa ; aquò serà lo cas per Josèp e son fraire l’ainat, Pèire.
Nòstras ofèrtas d’abonament : Abonament a Lo Diari – 1 an (papièr + web), Abonament a Lo Diari – 1 an (web) o Abonament a Lo Diari – Illimitat (web)
Un Tesaur deu Felibritge que’n pòt escóner un aute ! Lo purmèr, lo d’un Frederic Mistral pas enqüèra nobelizat, que vadó en 1886. Centrat suu provençau, que’s volèva totun lo diccionari generau deus parlars d’òc, e que demòra dilhèu enqüèra uei lo dia la hont lexicografica màger entad aquò har.
Nòstras ofèrtas d’abonament : Abonament a Lo Diari – 1 an (papièr + web), Abonament a Lo Diari – 1 an (web) o Abonament a Lo Diari – Illimitat (web)
Dins son poèma A la memoria de Prosper Estieu (Lo Gai Saber, n°185-188, 1940, tornat prene dins Rythmes et cadences), Loïsa Paulin lo saluda a sa mòrt, tanplan coma son « cant de revòlta e de glòria » :
« L’Ange negre a fregat una ala / Espandida sul meu païs / Auziràs plus, Terra mairala, / Son trefoliment cantadis. »
Nòstras ofèrtas d’abonament : Abonament a Lo Diari – 1 an (papièr + web), Abonament a Lo Diari – 1 an (web) o Abonament a Lo Diari – Illimitat (web)
Benlèu qu’avetz ja entendut díser de quauqun que se’n parla totjorn mes que se vei pas jamai « Qu’es l’Arlatenca ». Aquera estranha expression non se referís pas aus abitants d’Arle, mes a ua novèla d’Anfós Daudet, escrivan provençau amorós de la cultura occitana.
Ne legir maiB’ei plan vertat que i a duas Arièjas : se no coneishè eth noste gran poète e istorian Napoleon Peyrat, qu’ei solide!
Nòstras ofèrtas d’abonament : Abonament a Lo Diari – 1 an (papièr + web), Abonament a Lo Diari – 1 an (web) o Abonament a Lo Diari – Illimitat (web)
De Boucoiran, ne mancava pas a Nimes al sègle XIX – amai i a un vilatge nommat aital dins lo canton de Quissac. La familha es originària de la Gardonenca vesina, que i fargava de debàs a l’entorn de 1660.
Ne legir mai
Vos prepausam de vos abonar, en dos clics, a una letra regulara que vos tendrà assabentat·da de las sortidas dels novèls Diaris papièrs e de la publicacion d'articles novèls.
