La princessa Disney, figura dau feminisme o dau patriarcat ?
La princessa Disney, figura dau feminisme o dau patriarcat ?
Quan èri en master en « estudis de genre », lo monde que’m demandavan tostemps : « Vertat ? Hès de recèrca sus las princessas Disney ? Ne sabí pas qu’aquò’ra possible ! ». E ben òc, soi princessològa (autodesignada), mes ne tribalhi pas sus las princessas d’Anglatèrra o de Mónegue. Non, jo que tribalhi sus las princessas fictícias, mes qui an un impacte vertadèr sus noste monde. T’expliqui.
Dens l’Istòria de las princessas Disney, podem trobar tres periòdes : Blanca Nèu, Cendrelet e Auròra, qui se maridan dab un prince e ne son pas hèra activas dens los lors filmes ; arron, Arièl, Bèla, Jasmina, Pocahontàs e Mulan, qui començan de lutar per las lors envejas, o quitament per los autres, e ne causissen pas totas de se maridar ; enfin, Tianà, Repuncheta, Mérida, Annà, Elsà, Vaianà, e Rayà, qui lutan per la libertat d’estar eras medishas, e la magèr part d’aquera “andada” de princessas ne cèrca pas l’amor.
Doble estandard : tostemps perdentas ?
Totun, las istòrias de princessas son sovent mei complicadas que pareishen. Per exemple, dens lo cas de la petita serena, Arièl, e de Pocahontàs, a la fin de l’istòria se causissen de seguir l’òme qu’aiman, lo monde disen que hèn un sacrifici per l’amor, per l’òme, e aquò’s mau ! Mes se, au contra, demoran dab lo lor pair, dens la lor cultura d’origina… demoran dab lo pair… donc demoran dens lo patriarcat, e aquò’s mau tanben ! Fin finala, sembla que ne podèvan pas ganhar e que nos sia tostemps aisit de las criticar…
Per exemple, au començament de La reina de las nèus, Annà n’es pas briga perfèita e i a monde a qui n’agrada pas aquera princessa : es un pauc mauadreta, hèra simplòta e sentimentoseta ; pensa que çò de mei important dens sa vita es de trobar l’amor. Totun, aquò n’es pas a tot de bon sa fauta, vien abans tot de son educacion de princessa dau sègle 19au : “Sias una gojata perfèita ''Be the good girl you always have to be '' dens la cançon For the first time in forever.”, coma ac cita Elsà dens una cançon. Totun, en 102 minutas de filme, Annà que sauva lo reiaume de l’ivèrn eternau, sauva sa sòr de la mòrt, se sauva era medisha d’una malediccion, e descobrís qu’i a mantuna fòrma d’amor e que ne’s cau pas ahidar au prumèr qui arriba. Pas mau, non ?
Quina princessa per doman ?
Un problèma de las princessas es donc que son hemnas dens una societat patriarcau. Es donc logic d’imaginar per eras contes d’emancipacion. Mes i a tanben monde a qui n’agradan pas mei aqueras istòrias, pr’amor pensan qu’au contrari, seré melhor de crear racontes on la princessa sia dejà emancipada e aja dejà tant de poder com los princes e los reis, pr’amor taus filmes amuisharén que fin finau, aquò’s entièrament normau. Se pausa donc la question : qué volem representar ? E volem princessas qui luten per lor libertat, per inspirar las gojatas de per lo monde, o princessas qui n’ajan pas besonh de lutar, per educar los e las gojat·as a la normalitat de l’egalitat daus genres ?
E tu, quina es la princessa qui t’agrada mei e perqué ?
