DETELEFONILHETATZ-VOS !
Plan luènh lo temps ont, amb dos pòts e un fial, se podiá jogar a telefonar en descobrissent lo camin del son. Los aucèls trapan de mens en mens de potèus telefonics o de fialses portaires de las novèlas e dels vòts de bon anniversari. A legir lo títol, d’unes van encara creire que me’n preni a aquel element de la modernitat e dels rasals descabestrats d’una comunicacion multifòrma dins una mena de nostalgia plan passadista e embarrada dins lo sòmi vièlh d’una ruralitat enjolivada. Francament, vos devi dire qu’aquò es pas brica ma tòca, qu’es plan mai nòbla qu’aquò : la defensa contra subèrna de l’uman e de l’umanitat.
E òc, lo telefonilhet (utilizarai lo mot per designar i comprés los esmartfònes e quitament las tauletas) son un factor bèl de desocializacion e d’individualizacion qu’an per objectiu de n’acabar amb lo collectiu e una reflexion compartida e de defugir lo viure ensemble per una corsa fòla e incontrolabla del petaça-te-solet, bastida sus la destructuracion dels ligams socials.
Vos vau estipular tot aquò encara melhor amb d’unes exemples de la vida vidanta. Malaisit de saludar qualqu’un per carrièra : gaitatz-los/las totes lo nas fixat sus l’aparelhet, lo còl plegat a ne pèrdre en doas o tres generacions l’usatge de las cervicalas, los dets a pianotar sus l’ecran (mèfi lo det-elbow !), indiferents a çò que se passa a l’entorn dins un embarrament trencat de tota environa. Se coneisses lo tipe o la femna, te demòra de li telefonar (al risc de pèrdre tu tanben tas cervicalas) per que siague obligat de te dire bonjorn.
D’unes estudis mòstran lo nombre bèl de personas que mandan SMS a d’autras personas que son dins la meteissa pèça qu’elis e que d’aquel temps prenon part de luènh (o pas brica) a la discutida generala. O alara se fan entre elis comentaris sus çò que se passa sens intervenir dins la charradissa. Lo nombre de SMS qu’auràn escambiat del temps de l’acamp serà per eles lo factor primièr d’evaluacion de la qualitat de la sesilha !!!
Amai se dison lor vejaire, sufís d’una musica tindarèla o d’una vibracion per que lo possessor del telefonilhet dintre en transas per çò qu’es un còp de fial (sabi pas brica se s’utiliza encara l’expression ara que i a pas mai de fial !) subre-important e que te deu tot faire abandonar sulpic al mitan d’una frasa que demorarà en suspension del temps que l’interlocutor age verificat que siás ocupat e avise que tornariá telefonar al mai lèu.
Lo telefonilhet ven un instrument tarrible amb tantas foncions e aplicacions que fin finala meton en perilh los rapòrts umans e participan a la destructuracion del temps e de l’espaci amb l’accès supausat a tot en quauquas segondas e la possibilitat de s’imaginar mestrejar un tal flume pseudo-informatiu. Al punt ont arribi, pensi que ne soi a pèrdre lo babaròt… M’atardarai pas que me cal sulpic recargar mon telefonilhet !
888-Roch
