Marcèla Delpastre, a flor de peu de l’arma
Miquèla Stenta
Vent Terral, 2016
120 p. / 21 x 21
22.00€
Demest las pus bèlas e pus grandas voses poeticas del sègle 20 i a aquela, franca, clara e poderosa d’una lemosina : Marcèla Delpastre. Son nom marquèt la literatura occitana, pasmens, dins son quite país, rares son los omenatges e pauc de gents an consciéncia de la valor universala de son òbra.
Ne legir maiJacques Mouttet es « capoulié » dau Felibritge despuèi 2006, son percors d’aparaire de la lenga d’òc comencèt dins sa joinessa e contunha ara, mai que jamai, a la tèsta d’una associacion quasi mitica qu’òbra au quotidian per l’amor de la lenga.
Monsur Mouttet, d’onte ven vòstre engatjament per lo provençau ?
Ai enveja de dire qu’es vengut solet… Siáu d’una familha provençala de soca monte se parlava la lenga, pas a ieu directament, mai mei parents, mei grands, entre elei. Ai agut aquò, naturalament. Un jorn veguèri un pega-solet « Prouvènço » amb una pervenca, sus una veitura.
Ne legir maiS’es sovent dich e pensat que lo Felibritge èra un movement puslèu conservator. Verai que dins la segonda mitat del sègle XIX, a l’entorn de Mistral, i aviá un cèrt nombre de femnas e d’òmes de las idèas de drecha. Caldriá pasmens evitar de préner una acorcha e de demorar suls poncius. Demest las personas que faguèron clantir la lenga d’òc e que s’engatgèron dins l’òbra de renaissença occitana portada pel Felibritge n’i a de totas sensibilitats politicas e quitament de republicans, plan a gaucha, de roges convençuts.
Ne legir maiDocumentation “Felibrige”
Fête felibrenne, Graulhet, J.Salvat (1948)
Fêtes maintenance, Languedoc, Pezenas (1948)
Es una paraula quasi misteriosa, un mòt de Santa Clara, una clau (« quau ten la lenga ten la clau… ») que nos dèu dubrir au tresaur de la lenga d’òc. Frederic Mistral e seis amics l’aurián trobada dins una Orason a Sant Ansèume, transmesa dins l’oralitat populara, qu’evòca « lei sèt felibres de la lèi ».
Ne legir maiLa laguna, l’estanh, la mar e la lutz banhan sos cais, sas carrièras filan cap a la cima d’una garriga negada, testimòni dels oceans primitius. La santa Verge, fada enfachinanta, divessa venguda d’Itàlia, senhoreja sul pòrt per l’aparar de las tempèstas : Seta se destaca del continent, fièra e majestuosa.
Un barrutlatge dins la ciutat de Brassens es un convit al despaïsament tant tot i es diferent e particular. Sa situacion de « quasi illa » religada per de ponts que sautan las aigas de Taure jòga fòrça : fisicament, ja, passam dins un autre mond.
Ne legir maiUna companhiá, lo Teatre de las Originas, fa parlar d’ela dins lo teatre occitan, mediterranèu, en posant a las sòrgas dels rituals tradicionals e ciclics (Carnavals, Sant Joan etc…) e en menant una reflexion larga e rica sus la plaça del teatre dins la societat e sa relacion amb la cultura, la lenga, l’Istòria, la memòria dels luòcs e dels òmes.
Ne legir mai
Abonament al Diari (1 an - 6 numèros) 
Vos prepausam de vos abonar, en dos clics, a una letra regulara que vos tendrà assabentat·da de las sortidas dels novèls Diaris papièrs e de la publicacion d'articles novèls.
