Pensatz pas vautres que la cultura es liada a la curiositat ? Descubrir daus afars, rebutir las frontieras, quelas que desseparan los país o quelas que mianan las cervelas. Mielhs : ne’n apréner sus quauquarren qu’un pensa, faussament, conéisser. Nos es d’eivís que Limòtges, e per los quites occitans, es de quela enja.
Ne legir mai
Sembla que l’annada siá pas tròp marrida. Non, pel vin vòli dire, que pel demai… L’estiu s’acaba, coma la madurason dels gruns sucrats, la semal es per sortir, serà lèu emplenada. Pertot dins nòstres paises sembla que la liana fruchosa aguèsse trapat, un moment o l’autre, un arbrilhon, un bocin de tèrra peiregosa per s’entortovilhar. Aval desapareguèt, en causa benlèu de la filloxèra que ne butiguèt tant e mai a partir cap a las Americas (clinhada apiejada a un Diari passat). Alai venguèt una industria, un business mondial sens chuc ni muc. Aicí, d’istòrias de cooperacions, de solidaritats, de mans tendudas e noseludas coma los ceps. De revòltas tanben, quand lo roge rajava de barricas en barricadas…
Ne legir mai
Còr de lop es un grop folk que canta en occitan amb d’instruments d’inspiracion medievala e de tèmas ligats a de mites populars dels sègles 10 a 14. Pichòta particularitat : los lops Pèire, Malle, Maren, Iago, Patric e Nicolas demòran a Buenos Aires, en Argentina !
Ne legir mai
Es un exercici delicat que de cronicar lo libre d’un autor acostumat d’escriure dins aquestas meteissas colomnas. E pasmens se poiriá pas passar jos silenci aquela òbra, tant es justament ligada a çò qu’aquel autor evòca dins Lo Diari. Los legeires assidús, los seguidors de Silvan Chabaud de numèro en numèro, auràn segurament destriat dos subjèctes qu’animan en bèla part sa pròsa qualitadosa : barrutlatges e literatura.
Ne legir mai
Disiá modestament que voliá ‘restar sa carriera sens ne’n far tròp, sens esclat, sens faus tornar e sens se far desirar. E quò es verai que, dempuei 2010 e Les Rêves Gigognes, Joan Pau Verdier aviá pus enregistrat de disques, nonmàs chantat a quauquas ocasions plan precisas. Mas quilhs 10 darriers ans fugueren totparier marcats per sa preséncia, a començar per quela de sa votz, sus las ondas de France Bleu Périgord. E pas nonmàs. Son timbre rauche e velosat, sa resonància greva e maliciosa eran coneguts de tots, e formeren mai segurament las aurelhas daus Perigòrds que quauque jornau televisat nacionau. Aura qu’es vengut lo temps de son abséncia, crese d’auvir coma jamai quela votz tronanta e quela que ‘pelava “Lenga de pelha”, coma lo nom d’un recuèlh que surtiguet quò fai quauquas annadas. I cronicava e i criticava l’anar (pas pro anar per eu benleu) falord dau monde dins daus bilhets d’umor… mai d’umor.
Ne legir mai
Bom ! Un Diari novèl ! Aquel d’aquí sortís en una temporada malaisida, vos ne farem pas un dessenh. Esperam que nòstras paginas, confinadas amb atencion e teletrabalh vos regaudiràn coma d’acostuma. Encara mai que d’acostuma, qu’aqueste còp nòstra tematica es viva, fusanta, espetanta, imatjada : la benda dessenhada. E pau !
Ne legir mai
Lo Nadal del Diari 2023
27,00 €
Abonament a Lo Diari
De : 1,50 € / mes
Lo Diari (al numèro)
0,00 € – 5,00 €
