Chas los Peschalunas^*

Pensatz pas vautres que la cultura es liada a la curiositat ? Descubrir daus afars, rebutir las frontieras, quelas que desseparan los país o quelas que miananclausonan, desseparan las cervelas. Mielhs : ne’n apréner sus quauquarren qu’un pensa, faussament, conéisser.

Nos es d’eivísavís que Limòtges, e per los quites occitans, es de quela enjaespècia, sòrta, genre. Tot lo monde coneis Limòtges. Lo nom, la vila, mai quauques luòcs comuns que li son estachats. E, pertant, Limòtges se coneis pas. Ò, quò es pas que vuelham lançar lo ballon de basquet dins la botica de porcelana. Mas au mens eissaiar de trempar un artelh dins la Vinhana, dempuei un daus ponts, per espiar, auvir, compréner. Levar una part de quauques pitits misteris ordinaris, en començar per quela oposicion tradicionala vila/campanha que sembla pas, aquí, aver tròp de sens (mas n’aurá de mai en mai a mesura que l’aglomeracion frotjacreis). Nos podriam malaisadament parlar de Limòtges sens parlar dau ranversenvirons, dau país lemosin que l’environa e li fai son breç ? Jutjaretz, bona gent. Paradòxa benleu. Mas, escotatz, quò es la vila de Sent Marçau, de las Ostensions (de las processions religiosas plan segudas, inscrichas per l’UNESCO au Patrimòni Immateriau de l’Umanitat) e tanben quela de minjaires de curats (lo diumenc matin a l’alas ?) emb sa Comuna, la naissença de la CGT…

Nos fau “desbotjar la blestadesrotlar son fiau, o contar (au sens figurat)“, coma disen, per i veire clar. Urosament per nautres, e per vautres maitot, lo monde de l’IEO Lemosin nos doneren la man, que ne’n sián grandmerciats !

*Un daus chafres daus abitants de Limòtges