Vièlhs volcans
Se las pèrlas de pluèja venon de païses ont plòu pas, las pèrlas d’escolan·a·s, elas, venon de classas ont la paraula giscla, ont los mots rajan ! Retrobam uèi Nicolet, tot afarassat qu’es a escriure un expausat suls volcans. Un còp de mai agèt benlèu la lenga tròp ben penjada e es a se dire que l’auriá deguda daissar dins la pòcha… Mas lo mes d’agost foguèt long, sens companh·a·s a qual contar son sejorn en Auvernha. Alara a pro pena lo mes de setembre començat e la dintrada (enfin) passada, ne parlèt. Ne parlèt dins la cort, ne parlèt dins l’escalièr, se marquèt per ne parlar al « Qué de Nòu » (lo moment ont Dòna Laregenta escota çò que d’autres dirián barjadissas). Ne parlèt encara a la cantina, e tanben a la gardariá. L’escriguèt, tanben : lo contèt a son correspondent e ne faguèt un tèxt pel jornal… Al mes d’octòbre ne parlava encara, e al mes de novembre ne parlava totjorn… E çò que deviá arribar arribèt : ne parlèt un còp de mai, en plena leiçon de matematicas ! Cal dire qu’èra una leiçon de geometria ont se trachava de tota mena de solides… Del temps que lo·a·s companh·a·s ensajavan just de s’escacalassar pas alara que Dòna Laregenta parlava del « tronc de còn », a Nicolet li semblava aver jols uèlhs un sovenir de sas vacanças ! E vaquí que Dòna Laregenta li sortiguèt lo fatidic
Se t’interessa tant, fai-ne un expausat !
Adonc vaquí nòstre Nicolet a la bibliotèca. Après un fum de recèrcas demanda a Dòna Labiblí :
O sabiás, tu, qu’un vièlh volcan atudat podiá tornar en ereccion ?
I pensava, Le Grand Jacques, que cantava lo fuòc tornar sordre del volcan tròp vièlh que se pensava atudat ?
