Neishut de la contemplacion dau reau, aqueth diptic cerca a sasir un lòc, las Lanas de Gasconha, laudant atau l’esperit de las geografias espravada e imaginària. Polyphonie landaise, escriut dens ua pròsa lirica mes sòbria, desfisa lo temps, las espandidas solitàrias e la lutz solara, cantant lo paisatge qu’escapa a tota temporalitat. Ancorada en la tèrra, sèrva de la memòria, aquera polifonia combat l’inacabat e la disparicion. Paratge, en vèrs liures, estúdia la subtila question de l’èster au mond, de la recerca d’ua « noblessa d’anma » cara aus trobadors occitans. L’unitat d’aqueras duas parts que vien de la lenga medisha, aguda, densa e totun vibranta, de la constància d’ua escritura qui se tresmuda en votz, quasi silenciosa.