Joan Ganhaire es leu estat reconegut coma un daus principaus autors de la literatura occitana d’uei. En lemosin, bastís un univers meitat reau meitat ficcionau, inspirat per los paisatges dau Perigòrd e d’Aquitània, que se percep d’abòrd per las sensacions. Daus òmes i cerchan lor vertat. Fàcia a la mòrt, totjorn possibla, fàcia a la violéncia, pertot presenta, fàcia a lors falhidas, onte trobar un pauc de conòrt ? Las religions an pas lo poder de desraijar lo Mau. L’amistat fai pas disparéisser lo sentiment de soletat. Lo solet secors demòra lo rire, un rire partatjat dins loquau chascun confessa sas feblesas e reconeis en l’autre son parier. Rire quò es s’esprovar ensemble dins una comunautat joiosa, quò es desconjurar lo Mau, quò es eschapar a l’engois e tornar trobar sa libertat. Per sas nhòrlas, sos romans de capa e d’espasa, e subretot sas novelas fantasticas e sos romans policiers, Joan Ganhaire explòra l’arma umana emb totas las ressorsas que li uefran la lenga e la cultura occitanas. Queu libre es eissit de la tèsi de doctorat de Fabienne Garnerin.