Aquí se parla de l’Occitània “vertadièra”, pas de la nòva region mal nomenada “Occitanie” e que n’es pas qu’un bocin pichòt. L’ipotèsi d’aquel obratge es qu’un espaci lingüistic es per definicion un espaci de comunicacion. Aquò implica, al-delai de la lenga, de contactes, de traches culturals partejats, e una cèrta consciéncia, foguèsse sonque “meridionala”. Felip Martel mòstra dins aquel obratge qu’es possible de contar l’istòria d’aquel espaci e de los qu’i demòran.