Lorsque la poésie fait le souverain, Étude sur la Chanson de la Croisade Albigeoise

Encara un quicòm sus la Cançon de la crosada ? Al delai de çò que seriá aquela reaccion immediata ; assagem de dintrar un pauc mai dins la tèsi de Marjolaine Raguin, Doctor a l’Universitat Montpelhièr III. S’escriguèt e comentèt fòrça la Cançon e pas totjorn d’un biais plan plan seriós o pertinent… Per atant que sabèm, una analisi immersiva aital es vertadièrament una primièra. L’estudi pòrta principalament sus la partida de l’Anonim, çò que permet de metre en lum la question de la continuacion d’una òbra, a posteriori, d’un tèxte signat e compausat per un partisan del camp advèrse (aquò es un biais un pauc simplista de presentar l’articulacion, mas ajuda la compreneson). « C’est un beau spectacle, que la véritable lutte que Marjolaine Raguin mène contre cet auteur qui, à la différence de ce qui s’est passé jusqu’à présent, malgré ses ruses et ses détours, malgré sa capacité à orienter la vérité, n’a pas réussi a la semer. L’Anonyme a trouvé une exégète digne de sa propre habileté » escriu Beverly Mayne Kienzle dins le prefaci.
Coma lector, podèm reténer subretot un angle d’atac dels mai interessants. Quand nombroses comentaris se daissan emportar per la lirica dels autors e acaban per se limitar a saber quines son les braves dels marrits ; quand –encara pièger !– d’unis fòrçan le sens del tèxte per ne far un estendard de lutas que pensan actualas o de reescrituras de l’Istòria ; l’obratge consèrva la distància critica e la prudéncia scientifica que cal. Influenciats per nòstra literatura modèrna, avèm tendéncia a pèrdre de vista que le tèxte medieval es global. Lorsque la poésie fait le souverain restablit aquela dimension : l’analisi literària es benlèu sonque un biais de portar una lectura teologica, politica (mès tanbens istorica e juridica) d’aquela òbra tant emblematica coma desconeguda. Un excellent biais d’i remediar !