Situat après los hèits deus purmèrs dus romans, Metro 2033 e Metro 2034, qu’i retrobam totun Artyom a la VDNKh. Un personatge deu comun, qui s’i escadó a vàder un eròi en bèth sauvar lo Metro sancèr, mercés a las ajudas – de las numerosas – qui’u permetón d’eradicar los escurs. Mes en lòc de profieitar deu frut que madura de la soa glòria navèra, lo noste eròi que còrseca lèd. Que n’a per las pensadas. Lo messatge ràdio que captè au som de la tor Ostankino que’u tesica : i avossi monde qui viverén a la susfàcia ?

Metro 2035, qu’ei ua quèsta tà la vertat. Un prètzhèit qui va ahiscar Artyom a deishar la soa estacion un còp mei, au dam de la soa hemna, Anna. Tot que s’avia mercés a un encontre hèit a la VDNKh. En efèit, Omèr, l’un deus personatges principaus de Metro 2034, en quèsta d’inspiracion, qu’encontra au eròi mei gran deu demorant de l’Umanitat e que’u confirma çò que’s pensava aqueste sauvador en deseréncia : be n ‘i a qui viven a la susfàcia ! Un encontre qui reviscola lo vielh òmi com Artyom, qui decideishen de partir amassa peus tunèls entà portar la bona novèla.

En bèth caminar, los dus predicators d’ua vertat ridiculizada, pensada com divagacions vadudas de la lor holia comuna, qu’encontran a Sacha : ua gojata de la personalitat opausada a la deus dus òmis desabrivats. En efèit, aquesta, lo roman adarron, ne cela pas briga la soa incompreencion de cap a las lors motivacions. Per era, n’i a pas sonque la subervita qui compta e lo Metro qu’i provedeish de plan. La vertat qu’ei relativa e n’amerita pas nat sacrifici e l’ultime briga.

Que se’n segueish espròvas de las tarriblas, enter misèria, esclavatge e mort. Subervíver au Metro que’s paga car. Un prètz deu quau Artyom vòu virar los sons compatriòtas a despieit d’eths medish.

Quin sauvar ua Umanitat qui ne’n vòu pas estar ?

Que pareish d’estar la question màger deu darrèr roman de la trilogia Metro. Enter un Artyom qui, a tota fòrça, e vòu gavidar un pòble qui ne’u vòu pas seguir a la susfàcia e un Omèr qui vòu tornar alucar brasas negadas despuish un moment, Dmitry Glukhovsky ne’ns pòrta pas nada responsa. N’i a pas sonque Sacha entà’ns brembar, dab pragmatisme, que l’umanitat càmbia adarron e lo mei simple qu’ei d’ac acceptar.

Totun, Artyom qu’a rason : lo monde a la susfàcia que contunha de virar. Umans qu’i viven enqüèra, luenh deus tunèls estrets deu metro moscovita e deus sons dangèrs, mes qui vòu enténer la vertat ? Chicas personas. Lavetz, Artyom que dèisha lo metro, seguit peus qui’s pensavan la vertat que s’amerita tots los sacrificis. Metro 2035 que’ns pausa mantun questionament, mes lo principau que s’està la nosta relacion a la vertat deus hèits qui s’opausa sovent – entà non pas díser tostemps – au confòrt de las nostas certituds.